Via het strand waar eens honderden versperringen stonden, loop je met zicht op de vuurtoren de polder in, richting een nepvliegveld om de Britse piloten te foppen. Hiermee werd de aandacht van het echte vliegveld bij Rotterdam Waalhaven afgeleid. Je loopt verder richting het Grevelingenmeer. Dat stond in de oorlog in open verbinding met de zee. Daarom moesten in de dijken aan de oostzijde van het eiland ook bunkers worden gebouwd. In de Preekhilpolder loop je langs een infanteriestelling waarvan alle bouwwerken in of tegen de dijk zijn gebouwd.

Je eindigt op een bijzonder bunkercomplex, destijds gelegen op een kleine landtong waar strand, duinen en dijken samenkwamen. De Duitsers noemden de Atlantikwall eens ‘Perlenschnur aus Stahlbeton’, refererend naar de bunkerstellingen die als een aaneengeregen snoer langs de kusstrook lagen. Dit bunkercomplex is een mooi voorbeeld van een dergelijke parel.